Stel je een 16-jarig meisje voor. Ze heeft wallen onder de ogen, constante rillingen van de kou, een lage bloeddruk, en zichtbare ribben waar borsten hadden moeten zitten. Ze heeft namelijk anorexia nervosa. Haar moeder is ten einde raad en zegt dat ze naar een psychiater en een diëtist moet, zodat ze weer normaal gaat eten. De dochter zegt:
"Dat klopt. Ik ben zo verschrikkelijk dik, en ik kan maar niet stoppen met eten. Misschien kan ik met hun hulp eindelijk slank worden."
Er zijn twee dingen die de moeder kan doen: De eerste is met spoed de dokter bellen en haar aan de sondevoeding leggen, met psychiatrische ondersteuning om van de anorexia af te komen. Óf ze ondersteunt het waanbeeld van haar dochter. Ze ondersteunt haar idee dat ze inderdaad te dik is en moet afvallen en beschuldigt iedereen die commentaar heeft van haat en "nervosafobie".
Wat uiteindelijk tot de dood van haar dochter leidt.
Liefdevol, niet?
Laten we nu dan eens kijken naar "transgenders". Een persoon heeft de chromosomen XY, bezit een penis, en heeft baardgroei. Om de één of andere reden (misschien fyto-oestrogenen in zijn dagelijkse portie sojamelk en/of de BPA en andere xeno-oestrogenen in de verpakking ervan) denkt deze man dat hij een vrouw is. Dit is niet in overeenstemming met de observeerbare werkelijkheid. En mensen met dit waanbeeld hebben veelal bijkomende psychische problemen, die meer dan eens tot hun dood leiden.
Is het "haat" om hier op te wijzen? Is het "haat" om de waanbeelden van deze persoon af te breken? Is het "haat" om iemand er op aan te sturen hulp te zoeken? Nee, dit zijn daden van liefde. In tegenstelling tot dat de term transfobie suggereert, zijn we niet bang voor transgenders. Transgenders zijn ziek. Ze hebben hulp nodig. Ze hebben een psychiater nodig, voordat ze in hun depressie (die er vaak bij komt kijken) zichzelf een kogel door de kop jagen.
Acceptatie van transgenders is wreed. Het is net zo wreed als het accepteren van een BMI van 16 (of 35, for that matter), waardoor die persoon sterft aan waanbeelden. Ziekte moet niet aangemoedigd worden. Anorexia is een ziekte, obesitas is een ziekte, geslachtsidentiteitsstoornis (GIS) is een ziekte. En dat GIS lastiger op te lossen is dan anorexia of obesitas, is geen reden om het dan maar aan te moedigen. Of erger nog, te promoten.
Ziekte promoten is wreed. Ziekte genezen is een daad van liefde. En daarom is het goed om mensen met GIS niet te steunen in hun waanbeeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten