Een vaak gebruikt argument voor de massale opvang, of zelfs adoptie, van Afrikanen door christelijke Blanken is "heb je naaste lief". Laten we het hebben over naastenliefde. Want wie is eigenlijk je naaste? Want in tegenstelling tot wat sommige Christencucks beweren, is dat niet iedereen.
De film "The Invention of Lying" gaat over een wereld waarin iedereen altijd de waarheid spreekt. Het hele concept van liegen bestaat niet. En uiteraard is de hoofdpersoon diegene die ontdekt dat je dingen kunt zeggen die niet waar zijn.
De eerste 20 seconden zijn hierbij van belang: In een wereld waarin alles wat gezegd wordt waar is, is er geen woord voor waarheid. Het bestaan van het woord 'waarheid' impliceert dat de afwezigheid ervan ook bestaat. Op eenzelfde wijze impliceert het bestaan van het woord 'naaste' dat er ook mensen zijn die niet je naaste zijn. Wie dan wel?
Je familie? Natuurlijk. Je bent van hetzelfde bloed, er is niemand die dit betwist.
Je echtgenoot? Van oorsprong wel, al is hier flink afbreuk aan gedaan sinds echtscheidingen wijdverbreid zijn geworden. Maar zolang je huwelijk standhoudt is je echtgenoot zeker je naaste. Dit uit zich ook in wetgeving: je bent niet verplicht tegen je echtgenoot te getuigen in een strafrechtelijke situatie.
Je vrienden? Dat kan variëren. Je bent aan de ene vriend meer gehecht dan aan de ander.
De mensen in je woonplaats? Ligt er maar net aan. Sommigen zul je misschien niet eens kennen. Sommigen zul je niet eens mogen.
Je land? Daar ken je er natuurlijk nog meer niet van (tenzij je in Vaticaanstad woont).
De hele wereld, zoals sommigen claimen? Absolute onzin.
Het aantal mensen waarmee je relaties kunt onderhouden ligt rond de 150, ook wel Dunbar' s number genoemd. Het is volstrekt onmogelijk om iedereen als je naaste te claimen als je hooguit 0.000002143 van de wereldbevolking kent.
Het juiste antwoord op de vraag "Wie is je naaste?" ligt op een gradiënt. Familie>vrienden/buren>dorpsgenoten>streekgenoten>landgenoten>mensen uit naastgelegen landen. En vanaf de naastgelegen landen kun je nog meer concentrische cirkels maken. Dit is niet strikt geografisch: er kunnen nog andere factoren meespelen. Zo kunnen sommige buren in Rijssen elkaar misschien niet luchten of zien omdat ze van een afsplitsing van de Protestantse kerk zijn, en kunnen ze een stuk meer binding hebben met geloofsgenoten uit Zeeland dan wel Utah.
Het punt is: niet iedereen is je naaste. Je kan niet iedereen lief hebben. De enige mensen die iedereen "lief hebben" doen dat in de regel in achterkamertjes of steegjes tegen een hoog uurtarief. Liefde is selectief. Niet-selectieve "liefde" is prostitutie. Mensen die in naam van "Jezus' liefde" mensen adopteren van de andere kant van de wereld, ten koste van de sociale samenhang op de plek waar hun daadwerkelijke naasten wonen, gooien het concept van liefde en van naasten te grabbel.
vrijdag 23 juni 2017
zondag 4 juni 2017
De volatiliteit en het schaalprobleem van rassenvermenging
"Integratie vindt alleen maar plaats tussen de lakens" - Theo Hiddema, RTL Late Night, in gesprek met Humberto Tan
Je ethniciteit is een onderdeel van je identiteit. Sterker nog, het is het fundament er van. Naast geslacht is het de belangrijkste biologische determinant van je identiteit omdat ze onveranderlijk zijn. (Ik geloof niet in geslachtsverandering: geslachtsidentiteitsstoornis is een mentale ziekte, vergelijkbaar met anorexia nervosa.) Je ethniciteit, je ras, bepaalt tot welke bevolkingsgroep je behoort; wat je geschiedenis is; wie je voorouders zijn en op welke heldendaden van hen kun je trots zijn. Hier komt (bij gezonde mensen die niet door liberalisme aangetast zijn) een gevoel van trots en loyaliteit bij kijken.
En die loyaliteit, dat is het heikele punt bij rassenvermenging.
Een halfbloedje zal zich bij geen enkele groep thuis voelen. Want waar is hij loyaal aan? Wie zijn "zijn mensen"? In een grotendeels monoculturele samenleving is dit heel simpel: er is maar 1 groep waar hij loyaal aan kan zijn. Maar in een samenleving waar beide rassen waar hij toe behoort in hoge mate vertegenwoordigd zijn kan hij beide kanten op. En beide rassen zullen twijfels stellen aan zijn loyaliteit. Een half Nederlandse, half Marokkaanse jongen zal in blanke kringen toch vaak worden gezien als een bontkraagje, scootertuig. En als hij zich keurig gedraagt en naar de universiteit gaat wordt hij in Marokkaanse kringen een Bounty (bruin van buiten, wit van binnen).
Hij kan het in niemands ogen goed doen. Hij is ontworteld. En het is maar de vraag waar hij terecht komt.
In hoeverre heeft Theo nu gelijk? Heel erg, zelfs. Integratie vindt inderdaad plaats tussen de lakens. Het huwelijk is een manier om families te verbinden. Maar zoals christenen vroeger wel wisten: "Een katholiek en een protestant op een kussen, daar slaapt de duivel tussen". Het huwelijk kan families verbinden, mits de families compatibel zijn. Mits de families elkaar niet naar het leven staan vanwege onoverbrugbare verschillen. Het is een vorm van volatiliteit die families kan doen scheuren. Het huwelijk is een instituut dat gebaat is bij stabiliteit. Rassenvermenging is een extreme vorm van volatiliteit waar families in de regel geen baat bij hebben.
Is het mogelijk dat het wel goed gaat? Er zijn ongetwijfeld voorbeelden aan te wijzen. Maar zoals beschreven in Antifragiel kan een kleine hoeveelheid hoge volatiliteit voordelen bieden als het grootste deel stabiel is. Er zal altijd een mate van rassenvermenging plaatsvinden: weinig mensen zijn 100% Nederlands. Maar schaalgrootte is van belang. Basisscholen in Nederland waar Nederlandse kinderen een minderheid zijn is zonder twijfel slecht voor de samenleving, en een tijdbom onder de inheemse Nederlandse bevolking.
De schaal van het probleem verandert de aard van het probleem. Als Thierry Baudet door Humberto Tan wordt aangevallen op "de homeopathische verdunning van Nederland" zit hem daar de verwarring. Alt Rechts maakt zich druk over een tsunami die de demografie van Nederland overhoop haalt, en Thierry Baudet krijgt het verwijt dat hij tegen eb en vloed is.
Natuurlijk voelt Humberto zich persoonlijk aangevallen. Ik kan eerlijk zeggen:
Humberto, ik wens je veel plezier met Dionne Stax. Je lijkt me een aardige vent, en zij me een leuke vrouw. Ik wens jullie alle goeds toe. Maar jullie zijn geen rolmodel voor Nederland. Geen enkele sneeuwvlok voelt zich verantwoordelijk voor de lawine, maar als er weinig sneeuwvlokken zijn krijg je geen lawine. Jullie zijn een uitzonderingsgeval, en zolang het een uitzondering blijft is er niks aan de hand.
En tegen Blank Nederland zeg ik: Het is goed om te integreren met andere Nederlanders. Zo krijg je hechte families en hechte gemeenschappen, en die zijn de laatste decennia al genoeg geatomiseerd. En als je er een probleem mee hebt dat je eigen dochter met een buitenlander thuis komt is dat je goed recht. Shakespeare agrees. Het probleem is grootschalig, maar de oplossing is decentraal. Voed je zonen en dochters op met een besef van trots op wie en wat ze zijn, en dat het goed is om dat voort te zetten.
Je ethniciteit is een onderdeel van je identiteit. Sterker nog, het is het fundament er van. Naast geslacht is het de belangrijkste biologische determinant van je identiteit omdat ze onveranderlijk zijn. (Ik geloof niet in geslachtsverandering: geslachtsidentiteitsstoornis is een mentale ziekte, vergelijkbaar met anorexia nervosa.) Je ethniciteit, je ras, bepaalt tot welke bevolkingsgroep je behoort; wat je geschiedenis is; wie je voorouders zijn en op welke heldendaden van hen kun je trots zijn. Hier komt (bij gezonde mensen die niet door liberalisme aangetast zijn) een gevoel van trots en loyaliteit bij kijken.
En die loyaliteit, dat is het heikele punt bij rassenvermenging.
Een halfbloedje zal zich bij geen enkele groep thuis voelen. Want waar is hij loyaal aan? Wie zijn "zijn mensen"? In een grotendeels monoculturele samenleving is dit heel simpel: er is maar 1 groep waar hij loyaal aan kan zijn. Maar in een samenleving waar beide rassen waar hij toe behoort in hoge mate vertegenwoordigd zijn kan hij beide kanten op. En beide rassen zullen twijfels stellen aan zijn loyaliteit. Een half Nederlandse, half Marokkaanse jongen zal in blanke kringen toch vaak worden gezien als een bontkraagje, scootertuig. En als hij zich keurig gedraagt en naar de universiteit gaat wordt hij in Marokkaanse kringen een Bounty (bruin van buiten, wit van binnen).
Hij kan het in niemands ogen goed doen. Hij is ontworteld. En het is maar de vraag waar hij terecht komt.
In hoeverre heeft Theo nu gelijk? Heel erg, zelfs. Integratie vindt inderdaad plaats tussen de lakens. Het huwelijk is een manier om families te verbinden. Maar zoals christenen vroeger wel wisten: "Een katholiek en een protestant op een kussen, daar slaapt de duivel tussen". Het huwelijk kan families verbinden, mits de families compatibel zijn. Mits de families elkaar niet naar het leven staan vanwege onoverbrugbare verschillen. Het is een vorm van volatiliteit die families kan doen scheuren. Het huwelijk is een instituut dat gebaat is bij stabiliteit. Rassenvermenging is een extreme vorm van volatiliteit waar families in de regel geen baat bij hebben.
Is het mogelijk dat het wel goed gaat? Er zijn ongetwijfeld voorbeelden aan te wijzen. Maar zoals beschreven in Antifragiel kan een kleine hoeveelheid hoge volatiliteit voordelen bieden als het grootste deel stabiel is. Er zal altijd een mate van rassenvermenging plaatsvinden: weinig mensen zijn 100% Nederlands. Maar schaalgrootte is van belang. Basisscholen in Nederland waar Nederlandse kinderen een minderheid zijn is zonder twijfel slecht voor de samenleving, en een tijdbom onder de inheemse Nederlandse bevolking.
De schaal van het probleem verandert de aard van het probleem. Als Thierry Baudet door Humberto Tan wordt aangevallen op "de homeopathische verdunning van Nederland" zit hem daar de verwarring. Alt Rechts maakt zich druk over een tsunami die de demografie van Nederland overhoop haalt, en Thierry Baudet krijgt het verwijt dat hij tegen eb en vloed is.
Natuurlijk voelt Humberto zich persoonlijk aangevallen. Ik kan eerlijk zeggen:
Humberto, ik wens je veel plezier met Dionne Stax. Je lijkt me een aardige vent, en zij me een leuke vrouw. Ik wens jullie alle goeds toe. Maar jullie zijn geen rolmodel voor Nederland. Geen enkele sneeuwvlok voelt zich verantwoordelijk voor de lawine, maar als er weinig sneeuwvlokken zijn krijg je geen lawine. Jullie zijn een uitzonderingsgeval, en zolang het een uitzondering blijft is er niks aan de hand.
En tegen Blank Nederland zeg ik: Het is goed om te integreren met andere Nederlanders. Zo krijg je hechte families en hechte gemeenschappen, en die zijn de laatste decennia al genoeg geatomiseerd. En als je er een probleem mee hebt dat je eigen dochter met een buitenlander thuis komt is dat je goed recht. Shakespeare agrees. Het probleem is grootschalig, maar de oplossing is decentraal. Voed je zonen en dochters op met een besef van trots op wie en wat ze zijn, en dat het goed is om dat voort te zetten.
Abonneren op:
Posts (Atom)